You can never go home again.......

Έτσι είναι όταν χάνεις το μυαλό σου....
Δεν θέλεις να βγείς,και όμως,είσαι έξω κάθε βράδυ.Πίνεις,γελάς,πίνεις,γνωρίζεις κόσμο.Θες να τρέξεις μακριά,σιχαίνεσαι τα μπάρ που συχνάζεις τώρα,κι όμως κάθε βράδι είσαι εκεί.
Έχεις οξύ στο στόμα σου μόνιμα,και το φαγητό είναι ανεπιθύμητο.Δεν μπορείς να ακούσεις το δράμα κάποιο άλλου,και να ξεχάσεις το δικό σου,είσαι καλά εδώ.Δεν θες να ακούσεις οτι θα περάσει,ούτε οτι δεν σου αξίζει αυτό,ξέρεις οτι το να εκλογικέυεις τον πόνο δεν θα σε κάνει καλά.Καμία λέξη,καμία κουβέντα,κανένα ποτό,κανένα ναρκωτικό,κανένα τραγούδι,κανένα μουνί δεν μπορεί να σε κάνει να νιώσεις καλύτερα.Οι σκέψεις σου δεν βγάζουν νόημα,αλλά είναι ότι έχεις,και παρ'όλο που ξέρεις πως είναι λάθος,τις πιστεύεις.Ξέρεις πολύ καλά οτί αποκλείεται να κρατήσει για πάντα αυτός ο πόνος,αλλά δεν υπάρχει και κάτι για να σε κάνει να νιώσεις ότι όντως δεν θα κρατήσει για πάντα.
Οπότε βγαίνεις έξω,είσαι μεθυσμένος και κεφάτος,και όλοι σε προτιμούν έτσι,οπότε κανείς δεν ρωτάει τι έγινε χθές,γιατί έχουν βαρεθεί να σε βλέπουν διαλλυμένο,ή να τρομάζουν απο την συμπεριφορά σου.Προτιμάν να αντιμετωπίζουν αυτή την έκδοση σου,έστω και αν η ευτυχία σου τώρα κρατάει μόνο μερικά δευτερόλεπτα,όταν οδηγάς με απίστευτη ταχύτητα σε ένα μικρό δρομάκι,όταν ακούς πολύ δυνατά κάποιο αγαπημένο τραγούδι,όταν στις φλέβες σου κυλάει οινόπνευμα,η κάποιο χημικό,η τα λίγα δευτερόλεπτα που επειδή είσαι τόσο μεθυσμένος,μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου και να φανταστείς ότι αυτή που αναστενάζει πάνω σου,είναι κάποια άλλη.
Και τώρα είσαι μεθυσμένος.Είναι Κυριακή βράδυ,τριγύρω σου δεκάδες γυναίκες,σε κοιτάζουν,θέλουν να τις κοιτάξεις,να τους μιλήσεις,γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι εσύ απλά θέλεις να πνιγείς.Και ξαφνικά μέσα στον πανικό,αισθάνεσαι στην τσέπη σου το κινητό σου να δονείται.Όχι την "έχεις μήνυμα δόνηση",αλλά την"έχεις κλήση".΅Συνηδητοποιείς ότι έιναι 3:29 το πρωί.Κοιτάς την οθόνη.Ανώνυμο.Πανικοβάλεσαι.Ίσως να είναι αυτή.Ίσως να μην αντέχει άλλο.Πάς κάπου με ησυχία.Απαντάς.Μαγνητοφωνημένο μήνυμα απο την εταιρεία σου.Θέλεις απλά να γίνει κάτι μαγικό και να επιστρέψεις στην μήτρα,μόνο και μόνο για να μην ξαναβγείς απο εκεί ποτέ.Αντ'αυτού,πας πίσω στο μπάρ.Παραγγέλνεις ποτό.Αυτή κάθεται ακόμα εκεί.Σε κοιτάζει και χαμογελάει.Απόψε θα είσαστε καλά μαζί.Το πρωί που θα καταλάβεται και οι δύο οτι δεν είσαστε και τόσο διαθέσιμοι,απλά θα της χαμογέλασεις,θα την φιλήσεις στο μάγουλο και θα φύγεις.Χαράζει.Αγοράζεις τσιγάρα και καφέ.Το κεφάλι σου πονάει,διψάς,είσαι κουρασμένος και κρυώνεις.Μπαίνεις στο αυτοκίνητο και κατεβαίνεις.Το κέντρο είναι έρημο.Η παλιά γειτονία....Στρίβεις.Κάνε τον κύκλο καλύτερα.
You can never go home again....