Εεεε,οκ,μου είπε οτι του λείπει.Αυτός δεν της λείπει.Τα βράδια είναι μόνος του,ακούει παλιούς δίσκους,πίνει πολύ,καπνίζει ασταμάτητα...Κάνει μαλακίες μωρέ,ρουφάει οτι βρεί,φρικάρει και χτυπιέται,βάζει τα κλάμματα,μετά ηρεμεί και ντρέπεται...Αλλά τουλάχιστον,όλα αυτά τα κάνει μόνος του.Αυτό είναι καλό,έτσι λέει,δεν εκτίθεται.Δεν ξέρω τι να του πω,είναι καλό παιδί,και είναι έξυπνος.Αλλά δεν μπορεί να συνέλθει.Δεν είναι ούτε αυτά που πέρασε,ούτε τίποτα,αυτά λέει τα έχει ξεχάσει.Είναι η μοναξιά που τον τρώει.Είναι που από το πουθενά κάτι γίνεται και τον βγάζει εκτός τροχιάς.Ένα τραγούδι την μια,μια κουβέντα που ακουεί τυχαία...Χθές βράδι,κάποιος είπε την λέξη φρικεισον...Τι να πείς,είναι μεγάλη πουτάνα η ζωή...Θα συνέλθει κάποια στιγμή,είναι γερό παλικάρι και δεν μασάει.Αλλά η μοναξιά θα είναι πάντα εκεί.Μερικά πράγματα,τα νιώθεις μόνο μια φορά στη ζωή σου,αν είσαι τυχερός.Και απ'αυτή την άποψη,στάθηκε τυχερός.Αυτό το αναγνωρίζει.Δεν της κρατά κακία,μόνο που του λείπει μωρέ...Του λείπει πολύ.Δεν θέλει να τον λυπούνται,και σίγουρα δεν θέλει να τον λυπάται εκείνη.Και δεν ζητάει τίποτα.Μόνο που του λείπει του μαλάκα....Και στεναχωριέται..Για τον εαυτό του,όχι για 'κείνη.Αυτή είναι καλά,δεν τραβάει κανένα ζόρι.Και χαίρεται μου είπε γι'αυτό.Δεν γαμιέται,τουλάχιστον ένας απο τους δυό τους να είναι καλά..Αυτά μου έλεγε,που λές.Μετά έφυγε.Θα πήγαινε να τα πιέι.Ξέρω τι κάνει.Προσπαθεί να πνιγεί.Προσπαθεί να ξεχάσει.Και ας ξέρει πως,το τελευταίο πράγμα που θα θυμάται,όταν όλα τα άλλα θα έχουν καλυφθεί απο την ομίχλη,είναι εκείνη...Ο φτωχός,τον λυπήθηκα τον κακομοίρη.Γιατί είναι καλό παιδί.Και του λείπει μωρέ,του λείπει πολύ...Άντε,θα τα πούμε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου