Φεύγει και ο Μάρτιος...Είναι περίεργο να ζείς χωρίς να μετράς αντίστροφα,συνήθισα να μετράω μέρες,και τώρα έχω αποσυντονιστεί.Αυτή η πρώτη εβδομάδα πολιτικού βίου ήταν λίγο μπερδεμένη.Πολύ αλκοόλ,και πολύ ξενύχτι,σε συνδυασμό με πλήρη απραξία κατά την διάρκεια της ημέρας.Κάποιες ώρες,έχω την εντύπωση πως απο τον περασμένο Μάιο έχουν περάσει 25 χρόνια.Αισθάνομαι κουρασμένος,απογοητευμένος και δεν έχω διάθεση να αλλάξω τίποτα.Έχω βρεθεί σε μια κατάσταση in limbo,και δεν θέλω να βγώ.Η διάθεση μου αλλάζει κάθε μισή ώρα,και οι ανάγκες μου έχουν περιοριστεί στο να έχω τσιγάρα,λεφτά στην τσέπη,πάγο για το ποτό μου,και στεγνό στρώμα για να κοιμηθώ.Ανυπομονούσα να φτιάξει ο καιρός,τώρα δεν θέλω ούτε να βλέπω τον ήλιο,μου φαίνεται σαν βλασφημία ο καθαρός ουρανός,θέλω βροχή,κρύο,σύννεφα,θέλω όλα και όλοι να είναι σκατά σαν έμενα.Ικετεύω κάποιος να με στραβοκοιτάξει,να πεί κάτι λάθος,να μου δώσει μία αφορμή για καύγα.Μισώ τον εαυτό μου.Βαριέμαι.Αυτό είναι,πέρα και πάνω απ'όλα,βαριέμαι.Τα πάντα.Και 'μένα,πάνω απ'όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου