Για πρώτη φορά στη ζωή μου αισθάνομαι απόλυτα απογοητευμένος και φοβισμένος από την πραγματικότητα στην Ελλάδα.

Ο κόσμος είναι εξαγριωμένος, τόσο από το γεγονός ότι καλείται να αλλάξει άρδην τον τρόπο ζωής του,

όσο και από το γεγονός ότι καλούνται να σηκώσουν τα βάρη της οικονομικής κατάρρευσης, ενώ ταυτόχρονα επικρατεί παντού τριγύρω τους η γνωστή ελληνική ατιμωρησία,που δεν προβλέπει κανενός είδους τιμωρία για καταχραστές,και κακό-διαχειριστές του δημοσίου χρήματος.Τα σημερινά γεγονότα, όσο τραγικά και να είναι,και ο αργός, βασανιστικός θάνατος 3 ανθρώπων από ασφυξία είναι πραγματικά τραγικός, πολύ φοβάμαι πως είναι προμήνυμα πολύ χειρότερων καταστάσεων.Η ελληνική κοινωνία,και κυρίως η μικροαστική τάξη δείχνει συμπτώματα πανικού,και ο μαζικός πανικός είναι πάντα επικίνδυνος. Ταυτόχρονα,η ανικανότητα του πολιτικού συστήματος, καθώς και η ενοχή του για την σημερινή κατάσταση, κάνουν το μέλλον να φαντάζει τρομακτικά αβέβαιο.

Η ανάπηρη Ελληνική Δημοκρατία που γεννήθηκε το '74 δείχνει να βγάζει τον επιθανάτιο ρόγχο της.Φοβάμαι πάρα πολύ για την διάδοχη κατάσταση....