Παρακολουθώντας απόψε τις ειδήσεις,δεν μπορούσα παρά να σκεφτώ πως όλοι,από πολιτικούς μέχρι δημοσιογράφους είχαν αυτή την ανακούφιση που έχεις μετά από μια κηδεία.Έχεις θάψει κάποιον πολύ αγαπημένο σου,είσαι βαθύτατα θλιμμένος,αλλά παρ'όλα αυτά,αισθάνεσαι και μια μεγάλη ανακούφιση,γιατί το δημοσιοσχεσίτικο μέρος του θανάτου πέρασε,και τώρα μπορείς να αποσυρθείς στη θλίψη σου,και να δείς πως θα το αντιμετωπίσεις....

Απόψε θάψαμε πολλά πράγματα.Την Εθνική Ανεξαρτησία μας για αρχή.Τις ελπίδες μίας γενιάς,που θα έχει το μοναδικό προνόμιο να είναι η πρώτη γενιά Ελλήνων που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη.Κυρίως όμως,θάψαμε ένα πτώμα.Ένα πτώμα που βρώμαγε εδώ και πολλά χρόνια.Κυρίες και κύριοι,η προσφιλέστατη μεταπολίτευση μας είναι πλέον και επίσημα κάτω από το χώμα.Καιρός ήταν.Το καλοκαίρι του 1974 οι καραβανάδες παρέδωσαν στους πολιτικούς γιατί τα είχαν κάνει σκατά.Οι επαγγελματίες πολιτικοί κατάφεραν σε 35 χρόνια να κάνουν σκατά τα πάντα.Ποτέ ξανά στην παγκόσμια ιστορία τόσοι λίγοι δεν απέτυχαν τόσο παταγωδώς,έχοντας την ανοχή,και την συνενοχή τόσων πολλών.

Το επόμενο βήμα με ρωτάς;Ο Έλλην Μπερλουσκόνι.Θα δείς....