Μακάρι να είχα κάτι βαθυστόχαστο να πω,αλλά δεν έχω...Μάλλον τα είπα όλα.Και τι μένει;
Πέρασε ο θυμός,πέρασε η απόγνωση,πέρασαν όλα.....Μια πικρή γεύση έμεινε μόνο,η γεύση της μεγαλύτερης απογοήτευσης που έζησα ποτέ.
Όλα καλά λοιπόν.Στα 2 χρόνια δεν θα σε θυμάμαι ούτε εγώ,και τότε θα είμαστε οοοοοοόλοι ευτυχισμένοι....
Μακάρι να είσαι καλά,όπου και να βρισκεσε,και να προσέχεις. Ξέρεις πως δεν κρατάω κακία. Έκανες αυτό που έπρεπε. Μάλλον έπρεπε να το είχες κάνει πολύ καιρό πριν... Τέλος πάντων, ήταν καλά,για το μεγαλύτερο μέρος.Στο φινάλε δεν ήταν και τίποτα σπουδαίο,τον χρόνο μας περνούσαμε...we were lovers,we were kissers,we were holders of hands,we were make-believers,just loosing time.....λέει ένα τραγουδάκι,που ταιριάζει στην περίσταση....
Take it easy kid....δεν πέρασε ούτε μια μέρα αυτόν τον χρόνο που να μην σε σκέφτηκα.
(Ένα γράμμα που έγραψα,και δεν έστειλα,για καθαρά προσωπικούς λόγους.....)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου