Χειμωνιάζει σιγά-σιγά.Κρυώνω.Τα τσιγάρα μου είναι βρεγμένα.Δεν με περιμένει κανείς.Δεν περιμένω τίποτα.Και αισθάνομαι υπέροχα.
Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2010
Ένα κορίτσι χορεύει δίπλα σου,σχεδόν πάνω σου,αλλά δεν σε απασχολεί γιατί είσαι για την πάρτη σου τώρα.Είναι η σωστή ώρα,ο σωστός συνδυασμός ουίσκι,χόρτου και κόκας,ο σωστός ουρανός πάνω από το κεφάλι σου,η γλυκιά ομίχλη μέσα στο κεφάλι σου.Τα παιδιά εδώ είναι περίεργα,μιλάνε σαν να έχουν βγει από αμερικάνικη τηλεόραση,και κάθε λίγο ποζάρουν πολύ δραματικά.Είσαι μεγαλύτερος τους και ξέρεις πολύ καλά αυτό που αγνοούν,και αυτό σε γεμίζει με μια περίεργη γαλήνη.Κρύος αέρας.Χειμωνιάζει σιγά σιγά.Σκέφτομαι πως αυτό είμαστε.Άλλο ένα ποτό,άλλη μια γραμμή,άλλη μια εκσπερμάτωση...CUT.Θέλω να πάω στην θάλασσα.Το φως στην θάλασσα,τις πρώτες στιγμές της μέρας είναι μαγευτικό.Θέλω να είναι το τελευταίο πράγμα που θα αντικρίσω στη ζωή μου.Και μετά,να πλεύσω προς την ανατολή,πάνω σε ένα φλεγόμενο ντρακαρ,σαν μυθικός βικινγκ βασιλιάς....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου